مدیریت رفتار فرزندان

برخی از نکات مهم در مدیریت رفتار فرزندانتان

۱٫   بر نکات مثبت تاکید کنید و فرزندتان را به ‌خاطر بهتر شدنش تشویق کنید. بر رفتاری که شما می خواهید توجه بیشتری کنید، نه به رفتاری که شما و او را به چالش می کشد. در مورد رفتارش اظهار نظر کنید: ” آرش، آفرین تو زودتر اتاقت را مرتب کردی!” لبخند زدن، در آغوش گرفتن، لمس دستها، به هم فشردن (به آرامی و به طور طبیعی) همه تاثیر دارند. آنها را مشاهده کنید و آنها را ستایش کنید.

خود را بیازمایید: چند روز در این هفته فرزند خود را ستایش کرده اید؟

۲٫   اطمینان حاصل کنید که فرزند شما می داند چه رفتاری”درست” است، نه اینکه فقط بداند رفتار “اشتباه” چیست. بنشینید و توضیح دهید که چرا یک رفتار خاص برای آنها و برای شما ایجاد مشکل می‌کند. در حل یک مشکل و برای راه های جایگزین رفتاری از خودش سوال بپرسید. برای مثال، “آرش چرا جلوی درپشتی جای خوبی برای پارک دوچرخه نیست؟” ممکن است فرزند شما هرگز به این مورد فکر نکرده باشد. هنگامی که فرزند شما رفتار اشتباهی دارد قبل از بیان آنچه که از آنها در اصلاح رفتارشان می خواهید، با صدایی آرام و شفاف توضیح دهید که چه کاری انجام داده‌اند و اینکه چرا کارشان غیر قابل قبول است.

 خود را بیازمایید: آخرین زمانی که فرزند شما بدرفتاری کرده، آیا توانسته اید توضیح دهید که چرا این رفتارش مشکل داشته است؟

۳٫   قوانین روشنی ایجاد کنید اما تنها در مورد چیزهای با ارزشی که در مورد آنها نگرانید. اتاق کثیف ناراحت کننده است اما زندگی را تهدید نمی کند تا زمانی که باکتری ها شروع به رشد در آن مکان کنند در عوض ورود به خلوتگاه درونی خواهر ۱۴ ساله اش بدون ضربه زدن به در اتاقش کار خطرناک تر و اشتباه تری است. بنابراین تصمیم بگیرید که در مورد سه رفتاری که نمی توانید آنها را تحمل کنید، بچه ها را بنشانید و مجموعه ای از قوانین را تنظیم کنید که بیانگر بایدهای رفتاری‌شان باشد. بحث و مجادله نکنید. شما بزرگتر از آنها هستید و تنظیم قوانین درست بخشی از شرح وظیفه شماست: “همه در خانه ما با کلمات خوب با یکدیگر سخن می گویند بدون هیچ تحقیر و توهینی”، “فقط بزرگترها تلویزیون را روشن می‌کنند”، “غذا  را پس از باز کردن کیف مدرسه و قراردادنش در اتاق می‌آوریم.”

خود را بیازمایید: آیا فرزندتان می‌تواند سه قانون اصلی در خانه‌ را بگوید؟

۴٫   رفتار خوب را برای فرزندتان آسان کنید و چند انتخاب به او بدهید: ” می توانی تکالیفت را حالا، یا ۱۰ دقیقه ی دیگر پس از دیدن کارتون انجام دهی” مطمئن شوید که هرکس در خانواده همانطور که انتظار می‌رود به قوانین پایبند است. قوانین باید عادلانه باشند. از اینکه فرزندن‌تان را در گوشه ای گیر بیاندازید اجتناب کنید. سعی کنید به صورت انعطاف پذیر و با پیدا کردن راه حل هایی که در اطرافتان هستند، مشکلات را حل کنید.

خود را بیازمایید: آخرین باری که از فرزندتان خواستید تا کاری را انجام دهد، آیا به او حق ‌انتخاب‌ دادید؟

۵٫   از بحث اجتناب کنید. شما مالک خانه هستید. شما ماشین را می‌رانید. شما قوانین را تنظیم می‌کنید. وارد شدن به بحث و جدل تنها مسئله را تشدید می کند. آن نوع رفتاری را که می خواهید در فرزندتان ببینید در خودتان شکل دهید. آرام بمانید، قوی و باثبات صحبت کنید. مجددا قوانین را بیان کنید. اگر جیغ زدند سکوت کنید و برای مدت کوتاهی در اطراف راه بروید. این قانون اساسی را تنظیم کنید: فرزند شما حق بیان نظراتش را دارد اما نه با جیغ‌کشیدن.

خود را بیازمایید: آخرین باری که شما در خانه داد زدید چه زمانی بود؟

۶٫   به سرعت و به طور مستقل عمل کنید. زمانی که به خانه می آیید برای انجام کاری او را تهدید نکنید. هنگامی که شخصی به خانه
می آید عملکردش را تهدید نکنید. مستقیما با خودش مسئله را حل و فصل کنید. اطمینان حاصل کنید که قوانین شما در قلمرو شما اعمال می شود و اجازه دهید قوانین دیگر در خانواده های دیگر اجرا شود. کودکان قادر به تعامل با دو محل با قوانین متفاوت هستند. آنها خود را با قوانین مدرسه، تیم های ورزشی و خانه مادر بزرگ تطبیق می‌دهند. آنها نمی توانند با دو محل با هیچ قانونی سر و کار داشته باشند. به فرزندتان نشان دهید که شما یک تیم بزرگ هستید و خودتان می‌توانید مسائل‌تان را حل و فصل کنید.

خود را بیازمایید: آیا شما تا به حال از جمله ی “صبر کن تا وقتی که …. به خانه بیاید” استفاده کرده اید؟

۷٫   اجازه دهید فرزند شما عواقب رفتارش را تجربه کند. در سن خاصی، فرزند شما آماده رویارویی با دنیای واقعی است. در حال حاضر کار  شما کمتر محافظت کردن از آنها و کمک بیشتر به آنها برای درک واقعیت های خشن است. مثلا کودکانی که خیلی کج خلقی می‌کنند، به وضوح قادر به حضور در جشن تولدها نیستند. بگذارید آنها به جشن تولد بروند آنگاه آنها خودشان این موضوع را درک خواهند کرد. اگر وسیله ای را از خواهر یا برادرشان گرفتند و آن را شکستند می توان با پول تو جیبی هفتگیشان یا از پول آنها برای خرید شکلات، چیپس و یا بستنی هایشان خسارت را بازپرداخت کرد تا با عواقب کارشان از این طریق آشنا شوند. در این حالت آنها را نجات داده اید.

خود را بیازمایید: آخرین باری که فرزندتان را با انجام کاری در درک عواقب رفتارش کمک کرده اید چه زمانی بوده است؟

۸٫   از لیستها استفاده کنید. پس از بیست سال رفتن به سوپرمارکت، پدر و مادر ها هنوز هم در هر زمان از لیستها استفاده میکنند! یادآوری کارهایی که فرزندتان باید هر روز صبح انجام دهد، ممکن است زمان زیادی ببرد. لیستی بنویسید، آن را روی یخچال قرار دهید و پس از آن سرزنش کردن را متوقف کنید. فقط توجه فرزند خود را به‌طور مستقیم به لیست معطوف کنید. بعضی از یخچال ها دارای لیست‌های فهرست‌‌بندی شده برای صبح هستند. لیست هایی برای بعد از مدرسه، لیست هایی برای کارهای که در خانه باید انجام شود، لیست برای کارهایی که باید در آخر هفته از دست پدر ستانده شود.

خود را بیازمایید: فرزندان شما چند لیست بر روی در یخچال دارند؟

۹٫   از رفتار فرزندتان لذت ببرید. نگاهی علاقه مندانه به دوستانشان، پیشرفت در مدرسه، فعالیت ها، شیرین‌کاری‌های جدیدشان و غیره داشته باشید. به جای صحبت‌کردن با دوستان‌تان در مورد بحث‌های جنبی راجع به فرزندان، به آنها افتخار کنید. از کلمات مثبت استفاده کنید. “آرش “با روحیه” و ” پر انرژی “است.” درباره رفتار و یا کاری فکر کنید که فرزندتان در حال یادگیری آن است: شما در حال کمک به آنها برای یادگیری مدیریت خشم و سایر احساسات، چگونگی به اشتراک گذاشتن و چگونگی زندگی مسالمت آمیز با دیگران هستید. کمک به آنها به منظور توسعه ی مهارت های زندگی برای تبدیل شدن به فردی شاد و مستقل و با اعتماد به نفس است.

خود را بیازمایید: چند روز در این هفته شما چیزی مثبت در مورد فرزندتان به کسی گفته اید ؟