مهارت در خوب گوش دادن

 

شاید تا کنون موارد بسیاری راجع به خوب گوش دادن و ویژگیهای آن خوانده باشید. اما در این مقاله سعی بر آن شده است تا نگاهی متفاوت به این مقوله داشته باشیم.

برای این منظور ابتدا به موانعی که باعث می شود نتوانیم به طرف مقابل خود که همکار، دوست، همسر، فرزند، یک ره گذر ساده و ،،، است خوب گوش دهیم را بیان می کنیم. و سپس با یک تست ساده میزان گوش دادن درست را در خود ارزیابی می کنیم.

به گفته محققان برخی از مهمترین مواردی که مانع گوش دادن درست به طرف مقابل می شود. تفاوت در موارد ذیل می باشد :

۱٫ فرهنگ.
۲٫ زبان مشترک.
۳٫ اعتقادات.
۴٫ نگرشها.
۵٫ انتظارات.
۶٫ تصمیمات.

در واقعیت نیز چنین است وقتی با کسی صحبت می کنیم. ولی تصمیم خود را گرفته ایم و تصمیم ما با تصمیم او فرق دارد شاید دیگر به دلایل او و حرفهایش خوب گوش نمی دهیم. یا اگر نگرش و اعتقاد ما در یک زمینه مثلا کاری با همکار یا مدیرمان فرق می کند.

بیشتر به دنیال اثبات دیدگاه خود هستیم تا آن که دریابیم فرد مقابل واقعا چه می گوید و ،،،.

حال بگذارید یک ارزیابی ساده از مهارت خود در گوش دادن انجام دهیم. همان طور که می دانید گوش دادن مؤثر سه مرحله مهم دارد.

• ادراک.
• پردازش.
• پاسخ دهی.

در بخش ادراک شما می بایست مشخص می کنید. که او “چه” می گوید هم زمان مشخص می کنید. که “چگونه” می گوید و حس فرد مقابل نسبت به آنچه می گوید چیست. در واقع شما ظاهر و باطن پیام و ارتباط را درک می کنید.
در مرحله پردازش شما به مکالمه ای مختصر با مخاطب می پردازید. تا مطمئن شوید می دانید در چه خصوصی این ارتباط بر قرار شد و به همه موضوعات مطرح شده آگاهید.

و در مرحله پاسخ دهی شما با چند سوال مطمئن می شوید. که تفسیر و تعبیر شما با واقعیت آن چه فرد بیان می دارد منطبق است. در این مرحله از ارتباط شما به ارتباط کلامی و غیر کلامی با فرد می پردازید. و از این طریق به او توجه می کنید.

حال با چند سوال در مورد هر کدام از سه مرحله فوق به ارزیابی مهارتهای گوش دادن شما می پردازیم. به ازاء هر پاسخ مثبت یک امتیاز می گیرید و چنانچه امتیازات شما از ۷ بالاتر بود می توانید به گوش دادن خود امیدوار باشید.

ادراک :

• آیا نسبت به چیزی که طرف مقابل شما می گوید حساس هستید؟
• آیا نسبت به چیزی که افراد به طور ضمنی بیان می کنند و نه صرفا به طور کلامی، آگاه هستید؟
• آیا به احساسات افراد موقع بیان نکاتشان توجه می کنید؟
• آیا فرا تر از لغاتی که مخاطب شما می گوید به او گوش می دهید؟

پردازش:

• آیا مطمئن هستید که آنچه فرد مقابل گفته است را به یاد دارید؟
• آیا می توانید نکاتی که موافق بودید و مخالف بودید را نام ببرید؟
• آیا موارد مهمی که فرد بیان می کرد را دنبال می کردید یا مسیر ذهنی خود را در صحبتهای او دنبال می کردید؟

پاسخ دهی :

• آیا با تایید کلامی به او گوش داده اید؟
• آیا نشان داده اید که پذیرنده ایده او هستید؟
• آیا سوالاتی پرسیده اید تا طرف درک کنید موضوع او را متوجه شده اید؟
• آیا از طریق ارتباط غیر کلامی (زبان بدن) به طرف مقابل گوش داده اید؟
شما وقتی خوب در گوش دادن مهارت دارید که به طرف مقابل نشان دهید علاوه بر اینکه به او توجه می کنید او را درک کرده اید. با سوالاتی که می پرسید جاهایی از حرفهای او را که شفاف نبوده است را برای خود شفاف کرد اید. به او تضمین داده اید که حرفهایش در ذهن شما می ماند و هرگز در مقابل او مانند کامپیوتر در حالت Sleep mode نبوده اید.

۱۰ حقیقت دردناک بدیهی در زندگی که هر کسی خیلی زود فراموش می کند.

حقیقت از هستی باز نمی ایستد حتی زمانی که نادیده گرفته شود.

قبل از اینکه خودتان درنهایت چیزی را تجربه کنید. شما آن حقیقت را صد مرتبه به صد روش مختلف شنیده‌اید. این ده حقیقت زیر شدیداً در این دسته قرار می‌گیرند. شامل درس‌هایی از زندگی هستند که بسیاری از ما احتمالاً سال‌ها پیش آنها را آموخته‌ایم. و از آن زمان تاکنون برای ما یادآوری شده است.

اما به هر دلیلی، آنها را کاملاً درک نکرده‌ایم.
دوستان این تلاشم در جهت کمک به همه ما، از جمله خودم است “که آن را درک کنیم” و “بیاد داشته باشیم” یکبار و برای همیشه.

 

متوسط زندگی بشر نسبتا کوتاه است.

ما باطناً می دانیم که زندگی کوتاه است. و مرگ در نهایت برای تمام ما اتفاق خواهد افتاد. اما با این حال بی نهایت متحیر می شویم. وقتی این اتفاق برای یکی از کسانی که می شناسیم می افتد. مانند بالا رفتن از پله های بین طبقات با ذهنی پریشان و قضاوت های نادرست در مرحله نهایی.

شما انتظار دارید که یک پله دیگر بعد از ان پله اخر وجود داشته باشد. بنابراین قبل از اینکه ذهنتان به لحظه کنونی باز گردد و جهان را انطور که هست ببینید، شما برای یک لحظه خود را خارج از تعادل میابید.

زندگی تان را امروز زندگی کنید. مرگ را فراموش نکنید. اما از آن هم نترسید. از زندگی ای که نکردید بترسید.  چون بقدری ترسیدید که زندگی نکردید.

مرگ بالاترین از دست دادن نیست. بالاترین از دست دادن این است که چیزی درونتان بمیرد. درحالی که شما هنوز زنده اید . جسور و بی باک باشید. شجاع باشید . مرگ را فراموش نکنید. اما همچنان به مرحله بعدی فکر کنید.

شما تنها زندگی ای را تجربه می کنید که خودتان برای خودتان خلق می کنید.

زندگی شما فقط برای خودتان است. دیگران می توانند شما را متقاعد کنند. اما نمی توانند جای شما تصمیم بگیرند. آنها می توانند با شما راه بروند اما نه در کفش های شما. پس مطمین شوید. که مسیری که انتخاب کرده اید با تمایلات و احساساتتان هم مسیر است و از تغییر مسیر ترسی نداشته باشید.
به یاد داشته باشید. این که در پایین ترین پله نردبانی باشید. که می خواهید از ان بالا بروید خیلی بهتر از ان است که در بالاترین پله نردبانی باشید که خواسته خودتان نیست.
بهره ور و صبور باشید. و این واقعیت را بدانید که صبر به معنی انتظار نیست. آن به معنی توانایی نگه‌داشتن نگرشی مثبت است درحالی که برای انچه که به ان اعتقاد دارید. سخت کار و تلاش می کنید.

این زندگی شماست و تماما از تصمیمات شما ساخته می شود . احتمالاً صدای اعمالتان رساتر از صدای کلماتتان است. موعظه‌ای که شیوه زندگی‌تان به دیگران می‌دهد بلندتر از موعظه کلام‌تان شنیده می‌شود. بگذارید در انتها، موفقیت‌تان خود گویای شما باشد.
و اگر زندگی فقط یک چیز را به شما می‌آموزد. بگذارید آن جهشی پرشور برای زندگی‌تان باشد. که همیشه ارزشش دارد. حتی اگر هیچ ایده ای ندارید که به کجا می خواهید بروید. به قدری شجاع باشید که تا مرزهای ناشناخته پیش بروید و همواره به ندای قلبتان گوش فرا دهید.

مشغول بودن به معنی موثر بودن نیست.

مشغول بودن یک فضیلت نیست. یا چیزی که باید مورد احترام قرار بگیرد. اگرچه همه ما دوران‌هایی از زمان‌بندی‌های دیوانه‌وار را داریم. تعداد بسیار کمی از ما نیاز داریم که به‌طور مدارم تمام اوقات مشغول باشیم. ما فقط نمی‌دانیم که چطور از منابع خود استفاده کنیم، به‌درستی اولویت‌بندی کنیم و چه زمانی باید نه بگوییم.
مشغول بودن این روزها به‌ندرت به‌معنی بهره‌وری است. فقط نگاه سریعی به اطراف بیاندازید. افراد مشغول با حاشیه گسترده‌ای از نظر تعداد بیشتر از افراد بهره‌ور هستند. افراد مشغول همه جا در حال عجله هستند. و تا اواخر نیمه وقت در حال دویدن هستند. آنها در حال جلو بردن کار، کنفرانس‌ها، جلسات، تعهدات اجتماعی و غیره هستند.

آنها به‌ندرت وقت کافی برای جمع شدن با خانواده خود دارند و به‌ندرت به اندازه کافی می‌خوابند. با این حال، ایمیل‌ها مانند گلوله‌های مسلسل در حال تیراندازی به تلفن‌های همراه هوشمندشان است. و کسانی که روزهای‌شان را برنامه‌ریزی می‌کنند در اوج این تعهدات گیر می‌افتند.

برنامه زمانی شلوغ‌شان به آنها حس بالایی از اهمیت می‌دهد. اما این‌ها همه یک توهمَ است. آنها مانند همسترها (موش‌های صحرایی) در یک چرخ می‌چرخند.
اگرچه مشغول بودن می‌تواند برای لحظه‌ای بیش از هر چیز دیگری به ما حس زنده بودن بدهد. اما این احساس طولانی مدت پایدار نخواهد بود. ما به‌ناچار نخواهیم دانست که آیا فردا زنده هستیم یا در بستر مرگ خوابیده‌ایم.

بنابراین بیایید آرزو کنیم که زمان کمتری را صرف موارد کم اهمیت کاری کنیم و زمان بیشتری یک زندگی هدفمند داشته باشیم.

همیشه قبل از پیروزی نوعی از شکست رخ می دهد.

اغلب اشتباهات اجتناب ناپذیرند. یاد بگیرید در زندگی خودتان را ببخشید. مساله اصلی اشتباه نکردن نیست بلکه تنها مساله این است که هرگز از انها درس نگیرید.
اگر شما بیش از حد از شکست می ترسید. قادر نخواهید بود آنچه برای موفقیت نیاز است را به انجام رسانید. راه حل این مشکل ایجاد دوستی با شکست است. آیا می دانید تفاوت بین یک استاد و یک مبتدی چیست؟ ”
یک استاد، زمان های بیشتری نسبت به یک مبتدی سعی کرده و شکست خورده است. پشت هر قطعه هنری بزرگ هزاران شکست ناشی از تلاش برای ایجاد آن اثر وجود دارد. اما این تلاش ها هرگز به ما نشان داده نمی شوند.
این که در حال حاضر خوشحال نیستید اصلا به این معنی نیست که هرگز نخواهید بود.

فکر کردن و انجام دادن دو چیز کاملا مجزا هستند .

موفقیت هرگز به دنبال شما نمی گردد در حالی که شما در حال فکر کردن به آن هستید .
شما آن چیزی هستید که انجام می دهید. نه آن چیزی که می گویید می خواهید در آینده انجام دهید. دانش بدون عمل اساسا بدون فایده است.

چیزهای خوب به سراغ کسانی نمی آیند که منتظرند بلکه به سراغ کسانی می آید که در جهت رسیدن اهداف مشخصی کار می کنند. از خودتان بپرسید واقعا چه چیزی برایتان مهم است و شهامت آن را داشته باشید که زندگیتان را پیرامون جوابتان بسازید.
–
و به یاد داشته باشید اگر  منتظرید تا %۱۰۰ احساس آمادگی کنید. برای شروع کردن ، شما احتمالا برای باقی عمرتان منتظر خواهید ماند.

برای فراموش کردن مجبور نیستید که منتظر عذرخواهی بمانید.

وقتی یاد می گیرید که تمام عذر خواهی هایی که هرگز نشنیدید را بپذیرید زندگی بسیار آسان تر می شود . نکته کلیدی این است که برای هر تجربه ای خدا را شکر کنید – مثبت یا منفی.

یک مرحله به عقب برگردید و بگویید ” متشکرم برای این درس” این واقعیت است که کینه داشتن از گذشته واقعا شادی امروز را از بین میبرد .
عفو و بخشش یک تعهد است . وقتی شما شخصی را می بخشید یک تعهد ایجاد میکنید. که مسایل غیر قابل تغیر گذشته که بر ضد شرایط کنونی تان است را در ذهنتان نگه ندارید.

بعضی از افراد هستند که به شما نمی‌خورند.

شما به بزرگی افراد دور و بر خود هستید. بنابراین به اندازه کافی شجاع باشید که آن افرادی را که دائماً شما را پایین می‌آورند، رها کنید. شما مجبور نیستید با آن افرادی ارتباط داشته باشید. که دائماً در شما احساس کمتر بودن ایجاد می‌کنند.
اگر کسانی باعث ایجاد احساس ناراحتی در شما می‌شوند. و هرزمان که با آنها هستید احساس ناامنی دارید. به هردلیلی آنها احتمالاً دوستان خوبی برای شما نیستند.

اگر آنها باعث می‌شوند که شما خودتان نباشید یا اگر به هرطریقی در شما احساس “کمتر بودن ” می‌دهند، به‌دنبال ارتباط با آنها نباشید.

اگر بعد از خودمانی شدن با آنها احساس تخلیه شدن می‌کنید یا زمانی که به یاد آنها می‌افتید کمی احساس اضطراب می‌کنید، به شهود خود گوش دهید. “افراد درست” بسیار زیادی برای شما وجود دارند که به شما انرژی و انگیزه می‌دهند که بهترین خود باشید. بی‌معنی است که با آن افرادی که به شما نمی‌خورند بالاجبار ارتباط داشته باشید.

این کار افراد دیگر نیست که شما را دوست داشته باشند ، این وظیفه‌ی شماست.
این مهم است که با دیگران خوب باشید. اما مهم تر از ان این است که با خودتان خوب باشید.شما واقعا باید خودتان را دوست داشته باشید تا بتوانید هر چیزی را در این زندگی انجام دهید. خودتان را از دید گاه کسانی که با ارزشهای شما همسو نیستند نبینید. خودتان را باارزش بدانید حتی اگر دیگران اینطور فکر نکنند.
بگذارید دیگران شما را همانطوری که هستید. دوست داشته باشند.با تمام نقص هایی که ممکن است داشته باشید . با تمام نامطلوبی هایی که گاهی اوقات در خود احساس می کنید. و تمام کمبود هایی که واقعا دارید.بله اجازه دهید افرادی شما را با وجود تمام اینها دوست داشته باشند.

آنچه که در زندگی متعلق به شماست، معرف خود واقعی شما نیست.

اشیای مادی فقط اشیا هستند. و این قطعاً هیچ ربطی به اینکه شما چه کسی هستید ندارد. بیشتر ما بسیار کمتر از چیزی فکر که می‌کنیم به چیزی نیاز داریم و می‌توانیم با استفاده از وسایل موجود و در دسترس خود کار کنیم.

این یک یادآوری ارزشمند است. به‌ویژه در یک فرهنگ شدیداً مصرف‌کننده محور که بیشتر بر اشیای مادی تمرکز می‌کند تا ارتباطات معنی دار و تجربیات.
شما باید فرهنگ خودتان را خودتان ایجاد کنید. تلویزیون نبینید و هر مجله مدی را نخوانید. و اخبار عصرگاهی را زیاد نخوانید. قدرت این را داشته باشید که زمانتان را با تجارب معنا دار پر کنید. آن مکان و زمانی را که اشغال می کنید همان زندگی شماست.

اگر نگران این باشید که اخبار لحظه ای چهره های معروف را داشته باشید. در واقع دیگر اختیار و اقتدار بر خود ندارید. شما زندگیتان را در مسیر تبلیغات رسانه ها که توسط شرکت های بزرگ طراحی شده قرار دادید که می خواهند در نهایت شما به شیوه مشخصی لباس بپوشید، نگاه کنید و،،، .

این طرز فکر غم انگیز است. و فقط شست و شوی مغزی هالیوودی است. چیزی که واقعیت دارد شما و دوستانتان، خانوادتان، عشقتان، آرزو هایتان، برنامه هایتان، ترس هایتان و،،، است.
اغلب اوقات می گوییم که خودمان اهمیتی نداریم. و ما فقط موارد جنبی را در نظر می گیریم. ” مدرک گرفتن، پیدا کردن شغل، ماشین خریدن، خانه خریدن، ،،،” و این ناراحت کننده است. چرا که روزی از خواب بلند می شوید. و متوجه می شوید که فریب خورده اید. و آن زمان چیزی که میخواهید فقط اصلاح ذهنتان است.

هر چیزی در هر ثانیه تغییر می کند .

تغییرات را بپذیرید و درک کنید. همیشه در ابتدا برای شما مبهم خواهد بود. اما در آخر ارزشش را خواهد داشت.
چیزی که امروز در دست دارید. دلیلی است برای چیزهایی که فردا در دست خواهید داشت. شما هرگز نمی دانید.چیز ها اغلب خود بخود تغییر می کنند. مردم و موقعیت ها می ایند و می روند اما زندگی برای هیچ کس متوقف نمی شود.

زندگی به سرعت می گذرد. و ممکن است در ثانیه ای، آرامش به هرج و مرجی تبدیل شود. و این برای افراد هر روز اتفاق می افتد. و یا ممکن است همین الان برای فردی که در نزدیکی شماست این اتفاق در حال وقوع باشد.
گاهی اوقات یک تغییر کوچک در یک چشم به هم زدن می تواند مسیر زندگی ما را تغییر دهد. تصمیمات به ظاهر بی ضرر تمام دنیای ما را تکان می دهند مانند سنگ های آسمانی که به زمین ضربه می زنند.

کل زندگی در جهت بهتر شدن به قوت وقایع غیر قابل پیش بینی بالا و پایین می شود و ازاین رو به آن رو می شود. و این اتفاقات همیشه می افتند.
هر موقعیتی که الان وجود داشته باشد خوب یا بد تغییر خواهد کرد .آن تنها چیزی است که می توانید روی ان حساب کنید.

پس وقتی زندگی خوب است از ان لذت ببرید.در هر لحظه به دنبال چیز بهتری نباشید.شادی هرگز سراغ کسانی که از آنچه در لحظه دارند سپاسگزاری نمی کنند، نمی اید.

چه چیزی را به این لیست اضافه می کنید؟ چه درس های مهم زندگی را غالبا فراموش می کنید؟

 

یکی از بهترین درس‌های همیشگی رهبری در فقط ۲۹ کلمه

سال ۱۹۸۷ بود و من به‌تازگی اولین کار اجرایی بزرگم را در یک شرکت تلویزیونی کابلی در لس آنجلس شروع کرده بودم. در این مرحله از زندگی حرفه‌ام من تشنه راهنمایی‌هایی بودم که چگونه به رهبری بزرگ تبدیل شوم.
دست سرنوشت آن را ناگهان برایم به ارمغان آورد، یک روز صبح در دفتر رئیسم نشسته بودم و چشمانم ناگهان به پوستری که بر روی دیوار آویزان شده بود، افتاد. عنوانش توجه مرا جلب کرد: “دوره آموزشی کوتاه رهبری در روابط انسانی”.
آنچه که بر روی پوستر نوشته شده بود، اینجا آورده شده است:

دوره آموزشی کوتاه رهبری در روابط انسانی

شش کلمه بسیار مهم:
“من قبول دارم که اشتباه کردم.”

پنج کلمه بسیار مهم:
“تو کار بزرگی انجام دادی!”

چهار کلمه بسیار مهم:
“شما چه فکری می‌کنید؟”

سه کلمه بسیار مهم:
“اگر اجازه بدهید.”

۲ کلمه بسیار مهم:
“از شما متشکرم.”

۱ کلمه بسیار مهم:
“ما”

کم اهمیت‌ترین کلمه:
“من.”

برای چند دقیقه به آن خیره شده بودم، تمرکزم با صدای رئیسم شکسته شد. ” می‌دانی که البته آن تمام آموزش نیست ”
گفتم: “ببخشید منظورتان چیست؟”
او گفت: “هفت کلمه بسیار مهم” نیز وجود دارد – قبول دارم که نمی‌دانم، اما پی خواهم برد. اکنون تو دوره آموزشی کوتاهی را در روابط انسانی کامل کرده‌ای!”
من به‌سرعت پایین دفترچه یادداشتم نوشتم “اتمام” دوره آموزشی کوتاه. زمانی که به دفتر کارم برگشتم، آنها را یکبار دیگر خواندم.
این کلمات مرا صدا می‌زدند. من جوهر این “دوره” را جذب کردم – مهم: فارغ از خود بودن، انسان بودن، باملاحظه بودن، قابل اعتماد، فروتن و رهبری مؤثر بودن است.
حق با رئیسم بود که آن “هفت کلمه مهم” را اضافه کرد _ دانستن آنچه که شما نمی‌دانید (و اعتراف به آن) یک بخش‌ اساسی از شخصیت رهبری بزرگ است.
من هرگز این درس را فراموش نکرده‌ام – به‌دلیل سادگی مطلق و صراحتش.
در فقط ۲۹ کلمه.
اما یکی از بهترین درس‌های رهبری بود که تا به‌حال یادگرفته‌ام.
و شرط می‌بندم که اگر شما این اسلاید را چاپ کنید و برای فقط چند دقیقه مطالعه کنید، همان تأثیر را برای شما خواهد داشت.

منبع

برای تشخیص سبک رهبری خود کلیک کنید.

درسهایی که از طبیعت می توان گرفت

چند نفر از ما در طول هفته وقت برای پیاده روی و گذران وقت با طبیعت می گذاریم؟ احتمالا تعداد محدودی! جا دارد که تشکر کنم. از برنامه زمان بندی فشرده کاریمان و سرعت باورنکردنی گذر زمان در زندگی که فرصت این کار را بر ما تنگ می کند. و همچنین معضلات زندگی شهری از آلودگی هوا گرفته تا تخریب محیط زیست و همه این موارد که باعث می شود.

گاهی حتی در بزرگرا ه ها طبیعت را نبینیم.

اما اینها باعث می شود تا فراموش کنیم از چیزی بزرگتر و با ارزش تر لذت ببریم. طبیعت!
آری طبیعت یک هدیه بسیار با ارزش و یک منبع بدون قیمت است. تصور کنید یک روز صبح از خواب بیدار می شوید. در هوایی تازه، پاکیزه و آسمانی آبی نفس عمیقی می کشید. سپس چند لیوان از آب زلال و خنک بر گرفته از کوه می نوشید. و چند قدمی همگام با پرندگان در دل دشت سر سبز قدم می زنید. فوق العاده است. این طور نیست؟
آیا تا به حال به این موضوع فکر کردیده اید. که اگر بنا به دلایلی که گفته شد. فرصت کمی برای بودن با طبیعت داریم حداقل چه درسهایی می توانیم از آن بیاموزیم؟ طبیعت اولین معلم بشر بوده است. طبیعت به ما درسهایی ساده ولی بسیار مهمی می آموزد. که می تواند به راحتی کیفیت زندگی انسان را ارتقاء دهد. تنها با کمی مشاهده و تفکر هر روز می توانیم درسهایی از طبیعت بیاموزیم. به من اعتماد کنید پشیمان نمی شوید!
در این مقاله سعی شده است تا به ۸ مورد از مهمترین این درسها اشاره شود. شما می توانید آموزه های بیشتری به آن بیافزایید.

۱٫ همیشه چیزهایی وجود دارد که ما نمی توانیم آنها را کنترل کنیم.

به موج دریا دقت کنید. موجهای بزرگ و بلند و خروشان که به شکلی خشمگین به خود می پیچند. و در انتها به شکل صلح آمیزی در ساحل فرود می آیند. یا به طوفان باران و باد دقت کنید. طبیعت بعد از یک روز بارانی و طوفانی شدید و ترسناک چنان آرامشی به خود می گیرد. که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است.

در زندگی ما نیز چنین است. باید بپذیریم که زندگی در جریان است. و نگران وقایعی نباشیم که از کنترل ما خارج اند . و ما نمی توانیم آنها را تغییر دهیم. می آموزیم که بگذاریم این شرایط بگذرند. در برابر آن مقاومت نکنیم. اگر در برابر موج مقاومت نکنید. و خود را سوار بر آن کنید او نیز به آسانی از شما می گذرد. و در صورتیکه با قایقی به جنگ آن بروید او قادر است شما و قایق را در خود غرق کند.

اگر باور کنید که هستند چیزهایی که از کنترل شما خارجند و همچنین اگر نسبت به وقایعی که خارج از کنترل شماست این گونه عمل کنید آن موج پس از مدت زمان اندکی در ساحل زندگی شما آرامش می گیرد طبیعت زندگی شما بعد از طوفان سهمگین حالتی به خود می گیرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده و همه چیز می تواند از نو شروع شود.

 

۲٫ انعطاف پذیر باشیم.

مطالعه متخصصان محیط زیست و ژنتیک بر روی موجودات زنده در طبیعت نشان می دهد. تنها آن دسته از موجوداتی که می توانند به خوبی خود را با محیط اطراف خود وفق دهند. زنده می مانند و بقاء خود را حفظ می کنند.
طبیعت به ما می آموزد که خودمان را با شرایطی که برایمان پیش می آید تطبیق دهیم . اگر می خواهید در زندگی پیروز شوید. این درس بزرگ و مهمی است. ما همواره در شرایط یکسان و هموار نیستیم. ما باید یاد بگیریم که در هر آبی شنا کنیم، آشنا یا نا آشنا، کم عمق یا پر عمق فرقی نمی کند. او به ما می آموزد که هرگز نباید در شرایط سخت نا امید شویم و رها کنیم.

 

۳٫ حتی چیزهای کوچک نیز مهم هستند!

چرخه زندگی بسیار شگفت آور است. هر جزیی به جزء دیگر وابسته است. هیچ گونه ای از طبیعت را نمی یابید که بدون دلیل به وجود آمده باشد. یا فاقد ارزش باشد. هر کدام از اجزاء، حتی کوچکترین آنها، به صورتی که بقاء دیگر اجزا به آن وابسته است. بخشی از چرخه طبیعت هستند.
این واقعیت زندگی بشری نیز هست. ما همگی به یکدیگر وابسته هستیم. هیچ کس نیست که ارزشی نداشته باشد. و کوچکترین مسائل در زندگی به اندازه مسائل بزرگ مهم هستند. پس توجه به جزئیات از جنبه های مهم زندگی ماست.

۴٫ فداکار ی و از خود گذشتگی

درختان همواره استفاده از میوه های خود را به دیگران پیشنهاد می دهند. آیا تا به حال در این کار آنان عمیق شده اید؟ آیا این طور نیست که آنها هر آنچه که دارند را داوطلبانه در اختیار ما می گذارند. چه درسی در آن نهفته است؟ طبیعت بسیار فداکار است. ما نیز می توانیم بیاموزیم که همواره به دیگران پیشنهاد کمک بدهیم.

اگر چیزی بلدیم یا ویژگی خاصی در ما وجود دارد آن را به دیگران نیز بیاموزیم. و باعث پیشرفت آنها شویم. در این صورت است که مانند آن باغ پر میوه ای که انسانها با استفاده از میوه های رسیده آن طعم شادی و امید را می چشند شادابی و زیبایی نیز در دنیای ما بیشتر می شود.

 

۵٫ مهارت در فنون مختلف

طبیعت همه فن حریف است. جنبه های مختلفی وجود دارد که طبیعت در آنها نقش ایفا می کند. اگر به طبیعت دنیا بنگرید از انواع صحرا تا دشت از جنگلهای آمازون تا استرالیا از انواع کوهها تا دریا ها و اقیانوسها و….. تنوع در طبیعت موج می زند.
زندگی ما نیز مملو از مسائل و موضوعات مختلف و متنوع است. ما در زندگی در نقشهای متعددی بازی می کنیم. دانش آموز، دانش جو، در خانواده، همسر، پدر، مادر، دوست، فرزند، معلم، مدیر، کارمند و،،،.
ما می بایست عملکرد خود را در تمامی این نقشها مدیریت کنیم و یکی را فدای دیگری نکنیم. پس لازم است تا مهارتهای لازم برای هر کدام را کسب کنیم تا بتوانیم یک کل بزرگ زیبا و معنا دار در زندگی خود تشکیل دهیم.

 

۶٫ رشد و ارتقاء

از ابتدای خلق جهان تا به امروز طبیعت رشد و پویایی خود را فصل به فصل متوقف نکرده است. او هر آن چیزی که می خواهد خودش بدست می آورد. این همان رویکردی است که ما می بایست در خصوص اهدافمان در زندگی اتخاذ کنیم و ما هرگز نباید از رشد و پیشرفت باز بمانیم.

 

۷٫ زیبایی در عین سادگی

۸٫ بعد از پاییز و زمستان دوباره بهار می آید!

هیچ چیز ماندگار نیست. همه چیز در حال گذر است. همان طور که بعد از فصل سرما بهار و سر زندگی دوباره می آید و پس از مدتی نیز مجددا به پایان می رسد. طبیعت از یک الگو تبعیت می کند. تأسف و درد و رنج ماندگار نیست. بعد از گذشت زمان، زیبایی و شادی باز می گردد.

 

” تفاوت بین مدیریت و رهبری”

 

اقتباس شده از “مجله راهنمای مدیریت وال استریت” نوشته آلن موری و ناشر: بیزنس هارپر

رهبری و مدیریت باید دست در دست هم جلو بروند. آنها یک چیز نیستند. اما ضرورتاً به هم مرتبطند و مکمل یکدیگرند. هرگونه تلاشی برای جداسازی این دو احتمالا باعث بروز مشکلات بیشتری می‌شود تا که آنها را حل کند.
با این حال بیشتر مقالات، صرف مشخص کردن تفاوت‌ها شده است. کار مدیر برنامه‌ریزی، سازماندهی و هماهنگی است. کار رهبر الهام‌بخشی و ایجاد انگیزه است. ورن بنیس در کتاب “تبدیل به یک رهبر شدن” در سال ۱۹۸۹،

لیستی از تفاوت بین مدیریت و رهبری :

• مدیر اداره می‌کند؛ رهبر نوآوری می‌کند.
• مدیر یک نسخه کپی است؛ رهبر یک نسخه اصل است.
• مدیر حفظ می‌کند؛ رهبر توسعه می‌دهد.
• مدیر بر سیستم‌ها و ساختار تمرکز می‌کند؛ رهبر بر افراد تمرکز می‌کند
• مدیر بر کنترل تکیه می‌کند؛ رهبر ایجاد اعتماد می‌کند.
• مدیر دیدی کوتاه مدت دارد؛ رهبر چشم‌اندازی بلند مدت دارد.
• مدیر می‌پرسد چگونه و چه زمانی؟، رهبر می‌پرسد چه چیزی؟ چرا؟؛
• چشم مدیر همیشه بر تصمیم نهایی است؛ چشم رهبر بر افق است.
• مدیر تقلید می‌کند؛ رهبر خلق می‌کند.
• مدیر وضع موجود را می‌پذیرد؛ رهبر آن را به چالش می‌کشد.
• مدیر یک سرباز خوب نمونه است؛ رهبر خودش است.
• مدیر کارها را درست انجام می‌دهد؛ رهبر کار درست را انجام می‌دهد.

شاید زمانی بود که تفاوت بین مدیریت و رهبری می‌توانستند قائل نباشند. مدیر کارخانه‌ای در عصر صنعتی شاید نمی‌توانست درباره اینکه چه چیزی تولید می‌کند یا چه افرادی آنرا تولید می‌کنند خیلی فکر کند. فکرش دنبال کردن سفارشات، سازماندهی کار، اختصاص دادن افراد مناسب برای کارهای ضروری، هماهنگی نتایج و اطمینان از انجام شدن کار طبق دستورات بود. تمرکز بر بهره‌وری (کارایی) بود.

اما در اقتصاد نوین،

جایی که ارزش‌ها به‌طور فزاینده‌ای از دانش افراد می‌آیند و جایی که دیگر کارمندان نقش‌های نامشخصی در یک ماشین صنعتی ندارند، تفاوت بین مدیریت و رهبری حتماً وجود دارد. افراد به مدیران خود نگاه می‌کنند، نه فقط برای تعیین وظایف‌شان، بلکه برای تعیین هدفی برای آنها. و مدیران باید کارمندان را سازمان‌دهی کنند،

نه فقط برای به حداکثر رساندن بهره‌وری، بلکه برای پرورش مهارت‌ها، توسعه استعدادها و ایجاد نتایج.
پیتر دراکر استاد مدیریت اخیر یکی از اولین نفراتی بود که این حقیقت را به‌رسمیت شناخت، همانطور که سایر حقایق مدیریتی را شناسایی کرد. او کشف کرد که با ظهور “دانش کارمندی” تفاوت‌های عمیقی در مسیر کسب و کار سازماندهی شده بوجود خواهد آمد.
آقای دراکر نوشت با افزایش دانش کارمندان “کسی افراد را مدیریت نمی‌کند”. “وظیفه اصلی هدایت مردم است. و هدف ایجاد توانمندیها و دانش‌های خاص سازنده در همه افراد است.” مدیریت و رهبری دو مقوله جدا از هم است.

لینک رهبری